มายาคติ กับ อาชีพนักดำน้ำ

ในสมัยรุ่นพ่อแม่ของเราเป็นเด็ก  ใครอยากเป็นนักร้อง , นักดนตรี , นักแสดง  ปู่ย่าตายายก็จะหาว่าเต้นกินรำกิน  ไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากสนับสนุนให้ลูกทำอาชีพในวงการบันเทิง  

และแล้วระยะเวลาก็ผ่านไป 20 ปี.....

ปัจจุบันทุกมหาวิทยาลัยมีสาขาที่เกี่ยวข้องกับการแสดง , มีสอนดนตรี คนอยากเป็นนักร้อง  คนอยากเป็นนางแบบ  คนอยากเป็นนักแสดงกันเพียบ

...เรียกได้ว่าปาเข้าไปครึ่งประเทศ 

แนวคิดแบบเดิมๆ ที่ว่าเต้นกินรำกินได้หายไปจากบ้านเมืองไทยแล้ว ...เพราะอะไรหน่ะเหรอ ???

ถ้าคิดง่ายๆ ก็เพราะ...รุ่นปู่ยาตายายได้ล้มหายตายจากไปบ้างแล้ว  ความคิดที่ไม่สามารถใช้ได้ในยุคปัจจุบันจึงล้มหายตายจากตามไปด้วย

 

ตอนนี้จึงเป็นยุคของเด็กสมัยก่อนที่ควบคุมและสร้างภาพลักษณ์ของอาชีพในปัจจุบันแทน  ทุกวันนี้เราจึงเห็นพ่อแม่สนับสนุนผลักดันขับไสไล่เสกลูกให้เข้าวงการกันอย่างยิ่งยวด  (อาจเป็นเพราะความเจ็บปวดในสมัยเด็กของพ่อแม่ที่เขาทำไม่ได้  พอปัจจุบันทำได้พวกเขาเลยฝากความฝันไว้ที่ลูกให้ทำแทน และ/หรือ ไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บเหมือนที่เขาเคยเจ็บจากพ่อแม่มาก่อน)

เรามามองอาชีพ “นักดำน้ำ” กันบ้าง 

เรื่องดำน้ำได้เข้ามาในเมืองไทยกว่า 20 ปีแล้ว นั่นหมายความว่า

พ่อแม่ที่เคยเป็นลูกในสมัยรุ่นปู่ยาตายาย  ตอนนี้เขาได้กลายมาเป็นพ่อแม่ของเราแล้ว

และเป็นไปตามคาด....

อาชีพนี้ยังไม่ได้รับความนิยมในหมู่คนไทยนัก  เรียกได้ว่าน้อยมากๆๆๆๆๆ 

มายาคติของอาชีพรูปแบบเดิมได้เกิดขึ้นอีกครั้งแล้ว !!!!   

ยังไงหน่ะเหรอ...ก็เพราะว่าคนรุ่นพ่อแม่ของเรา (ส่วนใหญ่มากๆๆๆๆ) เขายัง “ไม่เคยดำน้ำ” ไงหล่ะ  จะมาสนับสนุนให้ลูกเป็นนักดำน้ำเขาก็คิดไม่ออกว่ามันจะได้เงินยังไง  มันจะอันตรายไหม  มันเสี่ยงเกินไป  มันไม่มั่นคง ฯลฯ (สมัยก่อนถ้าอาชีพมั่นคงต้องเป็นทำราชการ  สมัยนี้ถ้าจะมั่นคงมีเงินต้องเป็นพนักงานบริษัทหรือไม่ก็เป็นเจ้าของธุรกิจไปเลย)

เพราะฉะนั้น  "เรา" ลูกยุคปัจจุบันต้องมองให้ออกด้วย “ตาตัวเอง"  ว่าอาชีพ “นักดำน้ำ” มันคืออะไร , มันเรียนยังไง และมันมีข้อดี , ข้อเสียกับเรายังไง

ถ้าอีก 10 ปีข้างหน้าทุกมหาวิทยาลัยมีเรียนเพื่อทำงานเป็น “นักดำน้ำ”

เราคงไม่อยากเก็บปมด้อยของตัวเองแล้วไปผลักไสไล่เสกลูกให้เป็น “นักดำน้ำ” หรอก....จริงม่ะ....

https://www.facebook.com/BangkokSeaEvents