ถึงแล้วววววว!!!!
เกาะช้าง >< สวรรค์ของนักดำน้ำ อิอิ^^
.............เรื่องมันเริ่มจากที่...............
ตัวผู้เขียนเนี่ยเรียนอยู่ ป.ตรี ปี 4
แล้วต้องหาที่ฝึกงาน ซึ่งสถานที่ฝึกงานนี่ก็แบบต้องเป็นที่ที่ Co
กับมอ ไอ่เราก็ไม่รู้ว่าจะฝึกอะไรดี กะว่าถ้าวันที่ต้องลงชื่อเลือกสถานที่ฝึกงานแล้วยังคิดไม่ได้ว่าจะฝึกที่ไหนก็จะนั่งสุ่มเลขเอา
5555+ และแล้วสวรรค์ก็เป็นใจ..........
เมื่อ Dolphin Divers ได้มาเหมือนกับการแนะแนว
วันนั้นก็รู้สึกแบบเบื่ออ่ะ
ต้องเข้าไปนั่งฟังเฉยๆ ง่วงแย่เลย -_- เพราะในหัวตอนนั้นนี่แบบแทบจะไม่อยู่ในหัวเลย
เรื่องดำน้ำเนี่ย แต่พอได้ฟังแล้วรู้สึกว่า..........เหยยยแกกกกก!!!!
มันเลิศนะ
เป็นโครงการที่ดีโครงการนึงเลย
ตอนนั้นรู้สึกว่ามันน่าสนใจมาก อีกทั้งมันน่าจะเป็นอะไรที่น่าลองอ่ะ
เผอิญว่าผู้เขียนเป็นคนชอบลองค่ะ อยากรู้อยากลองไปซะทุกเรื่อง อิอิ
>< หลังจากวันนั้นก็ถึงวันลงชื่อเลือกสถานที่ฝึกงาน
บอกได้คำเดียวว่าแทบไม่ต้องคิด ลงชื่อไปแบบไม่ต้องปรึกษาใคร
คิดในใจแค่การฝึกงานครั้งนี้จะต้องมีอะไรสนุกๆรอเราอยู่แน่ๆ ^o^ และก็เป็นไปอย่างที่คาดจริวๆค่ะ
อ้ออออ!!!! พูดแบบนั้นก็ไม่ถูก ต้องพูดว่าได้มากกว่าที่คาดไว้เยอะค่ะ
ไม่คิดว่าสิ่งที่ได้จากการมาฝึกงานที่นี่ในครั้งนี้จะได้มากกว่าการฝึกงาน
นั่นคือประสบการณ์ที่หาได้ยาก อย่างที่เรารู้ๆกันอยู่ค่ะ
ว่าการเรียนดำน้ำนั้นค่อนข้างที่จะเสียค่าใช้จ่ายมาก ทำให้การที่เราจะมาเรียนได้นั้นจะต้องมีเงินจริงๆ
ซึ่งผู้เขียนไม่มี 55555+ แต่ได้เข้ามาในโครงการอุตสาหกรรมดำน้ำ
คนไทยทำได้ ทำให้มีโอกาสที่ดีอย่างเช่นทุกวันนี้ค่ะ
ประสบการณ์ที่ได้นั้นมันมากกว่าความคาดหวังไว้เยอะ
ทำให้รู้สึกประทับใจมากกับการที่ได้มาเป็นนักศึกษาฝึกงานที่นี่ นอกจากประสบการณ์ที่ได้รับแล้วยังได้เรียนรู้ในเรื่องของการใช้ชีวิตในการทำงานอีกด้วย
ซึ่งบางเหตุการณ์มันเป็นสิ่งที่คอยเตือนใจผู้เขียนได้ดีเลยทีเดียวค่ะ ><
อย่างเช่น.........
มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผู้เขียนได้เรียนรู้
และเกิดความประทับใจในเวลาเดียวกัน คือ..............
เกิดความเข้าใจผิดกับหัวหน้างาน (ซาช่า)
วันนั้นเป็นวันที่จัดอบรมโดยกรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง ผู้เขียนต้องเป็นคนประสานงานแทบจะทั้งหมด
งานก็เป็นไปได้ด้วยดี จนกระทั่งตกเย็น ผู้เขียนก็ทำงานไปปกติค่ะ
และก็ได้รับโทรศัพท์ให้กลับไปที่ออฟฟิศด่วน คิดในใจ เราจะโดนเรื่องอะไรน้า!!! ก็เกร็งๆกันไป พอมาถึงเท่านั้นแหละ โอ้โหหหหหหห!!!! บ่อน้ำตาแตกกันเลยทีเดียวค่ะ
เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันในเรื่องของการสื่อสาร
เลยโดนยกใหญ่เลย ผู้เขียนถึงกับร้องไห้เลยค่ะ Y-Y
แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันค่ะ
เรื่องนี้มันทำให้ผู้เขียนได้รู้ว่าเราควรที่จะรอบคอบให้มากกว่านี้
เพราะผู้เขียนคิดว่าตัวผู้เขียนเองก็มีส่วนผิดเหมือนกันที่ไม่ตรวจสอบให้ดีก่อน
ส่วนที่ผู้เขียนรู้สึกประทับใจมากที่สุดก็คือตอนที่หัวหน้า
(ซาช่า) เข้ามาปลอบเราตอนร้องไห้ แล้วก็บอกว่าเค้าไม่ได้ว่าอะไรเรา
เค้าแค่สอนว่าเราไม่ควรทำแบบนั้น และอีกเรื่องที่ประทับใจคือ
ตอนที่รู้ว่าเข้าใจผิดหัวหน้าก็มาคุยว่าแบบ I เข้าใจ
you นะ รู้แล้วว่าเกิดจากอะไร มันทำให้เรารู้สึกว่าแบบ
เห้ยยยยย!!! เขาดูแคร์เราอ่ะ
ถ้าเป็นคนอื่นๆคงแค่ด่าๆแล้วก็จากไป แต่กับคนนี้ไม่ใช่เขาจะต้องเคลียก่อน
แล้วก็จบวันนั้นเลยไม่มีค้างคา
.
.
เขียนโดย มิ้นท์ - อรุณกมล เจาะสุนทร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น