ค้นหาบล็อกนี้

วันพุธที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

Becoming Dive Master – เมื่อฉันพลัดหลงกับเพื่อนตอนดำน้ำ !!!


และแล้วก็ถึงตาของฉันที่จะได้ออกเรืออีกครั้ง !!!

คราวนี้ฉันจะได้เรียน Advance Open Water Diver รอบนี้พวกเราไปด้วยกันทั้งหมด 4 คน คือ ภีม เพื่อนร่วมฝึกงานของฉัน คุณลุงชาวฝรั่งเศสคนเดิมกับตอนที่แล้วที่ฉันเขียน ฉันเพิ่งมารู้ชื่อทีหลังว่า ชื่อ Jerome ซาช่า และแน่นอนฉันเอง               

ก่อนไปดำน้ำฉันตื่นเต้นมากว่าจะได้เรียนอะไรบ้าง และไปดำน้ำที่ไหน สรุปแล้วพวกเราได้ไปดำที่หินราบ 2 dives  และได้เรียนการถ่ายภาพใต้น้ำและการใช้เข็มทิศใต้น้ำ

เมื่อพวกเราไปถึงที่หินราบ เริ่มแรกซาช่าอธิบายพวกเราเกี่ยวกับการถ่ายภาพใต้น้ำว่าเราต้องทรงตัวให้ดีและเข้าไปใกล้ๆ เพื่อให้ได้รูปภาพที่สวยงาม แต่อย่าจับหรือทำลายธรรมชาติ เมื่อซาช่าอธิบายเสร็จ พวกเราก็เตรียมอุปกรณ์ทั้งหมดพร้อมลงน้ำ และพวกเราก็เริ่มดำลงไปในน้ำโดยไม่จับทุ่น จากนั้นเริ่มว่ายน้ำปกติและฝึกการถ่ายภาพทีละคน


เมื่อถึงตาของฉัน……

ฉันเริ่มมองไปรอบๆ ตัวว่าตรงไหนมีฝูงปลาหรือปะการังไหนที่สวยสะดุดตาให้ฉันอยากเก็บภาพเอาไว้บ้าง ฉันถ่ายภาพปลาการ์ตูนที่กำลังอยู่ในปะการัง และปลาอื่นๆ อีกมากมาย  พอฉันถ่ายไปได้สักพักหนึ่งด้วยความเพลิดเพลิน ฉันหันกลับไปดูว่าคนอื่นอยู่ไหนกัน ปรากฏว่า......ฉันหาใครไม่เจอเลย!!!!
ตอนนั้นฉันตกใจนิดหน่อยแต่ก็ตั้งสติได้  เพราะเคยมีเพื่อนเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วมาเล่าให้ฉันฟังว่าเราควรมีสติเอาไว้

จากนั้นฉันเริ่มคิดว่าควรว่ายทวนกระแสน้ำไป เพราะเมื่อกี้ที่พวกเราว่ายมาเป็นทางนี้ คงจะเจอพวกเขาแน่ๆ และเพียงไม่กี่วินาที ฉันก็เห็นเงาของพวกเขาอยู่ทางนั้น  ฉันจึงว่ายเข้าไปหาและว่ายตามไปเรื่อยๆ ส่งกล้องให้ภีมถ่ายต่อ …… (เฮ้ออออ โล่งอก)

เมื่อถึงเวลาพักระหว่างการดำน้ำ ซาช่าเริ่มอธิบายการใช้เข็มทิศใต้น้ำให้พวกเราฟัง และเมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 40 นาที พวกเราเริ่มลงสู่ใต้น้ำอีกครั้ง ฉันลงไปเรียนการใช้เข็มทิศด้วยการว่ายน้ำให้เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสโดยมีซาช่าคอยว่ายอยู่ใกล้ๆ เมื่อทำเสร็จก็ว่ายน้ำดูปะการังและสัตว์ทะเลต่างๆ ต่อ และขึ้นสู่ผิวน้ำ เตรียมตัวกลับสู่โรงแรม
การเรียน Advance Open Water Diver ครั้งแรกของฉันถือว่าเป็นเรื่องที่ดีมาก ทั้งได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และได้แก้ไขสถานการณ์ฉุกเฉินของฉัน

สอนให้ฉันรู้ว่าอย่ามัวเพลิดเพลินแต่กับธรรมชาติ เราควรหันมาดูเพื่อนที่ดำน้ำด้วยกัน เพื่อไม่ให้พลัดหลงกัน


อีกหนึ่งเรื่องที่ทุกวันนี้ฉันยังคงทำอยู่ก็คือการว่ายน้ำ ทุกวันนี้เรายังคงว่ายน้ำ 500 เมตรต่อวัน มีข้อแม้ว่าต้องว่าย 200 เมตรแบบห้ามหยุด และฉันสามารถว่ายน้ำติดต่อกันได้ 300 เมตรแล้วด้วยท่ากบ และสำหรับท่าฟรีสไตล์ฉันก็รู้สึกว่าฉันว่ายได้ดีขึ้นและเหนื่อยน้อยลง  ตอนนี้ฉันกำลังพยายามว่ายฟรีสไตล์ติดต่อกันให้ได้ 100 เมตร โดยไม่พัก

และฉันจะพยายามต่อไป.....
.
.
Writer by Book


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น